Homélie pour la profession solennelle du frère Anton Milh
Als hij thuiskomt na een dag werken of een tijd van vriendschap, rust onze broeder Anton graag uit op een kussen. In het midden van een storm, slaapt Christus ook op een kussen. Dat is een verrassend detail. Wat als Jezus ons gewoon wilde leren hoe we moeten slapen? Een verrassende hypothese op het eerste gezicht, maar niet zonder betekenis. Inderdaad, om vredig in slaap te kunnen vallen, moeten wij vertrouwen hebben: vertrouwen in het leven dat wij over een paar uur weer wakker zullen worden, vertrouwen om een wereld van loslaten binnen te gaan waarin wij niets meer beheersen. Zoals velen van ons ongetwijfeld al hebben ondervonden, is het niet altijd gemakkelijk om de slaap te vinden wanneer we worden overweldigd door angsten, wanneer we bang zijn, wanneer zorgen ons overspoelen. In feite is het niet mogelijk voor ons om de slaap te vinden wanneer onze geest onrustig is. Juist daarom komt Christus ons leren slapen, dat wil zeggen in het diepst van onze ziel begrijpen dat wij niets te vrezen hebben, dat het niet nodig is ons te laten overvallen door alle tegengestelde krachten die zich in ons roeren.